In 1831 werd door Jan Adolf Hillebrand (1786/87 - 1846) het orgel in de kerk geplaatst. In die tijd woonde Hillebrand in Leeuwarden. Deze orgelmaker had het vak geleerd bij Albertus van Gruisen, die o.a. het orgel in de herv. kerk te Hallum heeft gemaakt. Hillebrand heeft bij die bouw een groot aandeel gehad. Het is daarom ook niet verwonderlijk dat er een overeenkomst te zien is tussen orgelfronten te Hallum en Marrum. Opvallend te Marrum is de gelijke opbouw (symmetrisch) van het hoofd- en rugwerk, waarbij er steeds sprake is van zeven pijpen in zeven pijpvelden. Kenmerkend voor Hillebrand is ook de afwerking van de onderkant van het rugwerk met een opgenomen draperie met franje, koorden en kwastjes. Achteraf bleek Hillebrand niet zo’n vakbekwaam orgelbouwer te zijn. Hij was meer bekwaam als schrijnwerker / meubelmaker. Zo heeft hij de orgelkas praktisch helemaal van eikenhout gemaakt en dat was voor die tijd bij de Friese orgelbouwers uitzonderlijk. Ook aan het fraaie houtsnijwerk is zijn vakmanschap af te lezen, maar de rest van het orgel kon de toets der kritiek bij de oplevering niet doorstaan. Het gevolg hiervan was dat orgelmaker N.A. Lohman & Zonen uit Groningen het orgel nog heeft verbeterd en aangepast. Hoogstwaarschijnlijk zijn de volgende drie registers toen door Lohman aangebracht: Speelfluit 4’, Viola di Gamba 8’ en Fluit travers 8’. In 1833 was het aangepaste orgel klaar en werd het, na een keuring door Willem van Gruisen, officieel in gebruik genomen.